T. Melih GORGUN
Video :
English title: “Death is on the Other Shore”, 2004duration: 5.32, looped
How do we face the “death” phenomena? Are materialists investing into the spiritual condition after the death? Does it mean that we are telling untruths to ourselves in order to escape from our weakness of being able to challenge the death? Religions give strong emphasis to the concept of death to enforce their sovereignty. A kind of humanistic intervention and a dictum of the religions based on the death, is this a new colonialism?
What is death? Does the difference between the religions make a difference for the status and the conditions of death? Which religions have dictated the most magnificent deaths?
“Death is on the other shore” is primarily a juxtaposition of the self and the other within the religious conditions of today’s world.
Orijinal adı: “Ölüm Karşı Yakada”, 2004süresi: 5.32, looped
Ölüm fenomenini nasıl karşılarız?
Materyalistler öldükten sonraya ait olacak tinsel durum için şimdiden yatırım yapıyorlar mı?
Ölüme meydan okumak, zavallı güçsüzlüğümüzü ortadan kaldırmak için kendine yalan söylemek mi?
Dinler en büyük hükümranlıklarını ölüm üzerine şekillendirir. Yeni sömürgecilik, ölüm üzerine kurgulanan 'insani müdahale' dinlerin buyruğu mu?
Ölüm nedir? Dinler arası farklılık ölümü farklılaştırır mı?
'Ölüm Karşı Yakada', kendi ve ötekinin bugünün dünyasının dinsel koşulları bağlamında buluşturulmasıdır.
Sharif Waked, Check Point
Chic Point
F a s h i o n f o r I s r a e l i c h e c k p o i n t s
Chic Point is a seven minute video that ponders, imagines, and interrogates “fashion for Israeli checkpoints.” Set to the backdrop of a heavy rhythmic beat, men model one design after another in an exploration of form and content. Zippers, weaved nets, hoods, and buttons serve the unifying theme of exposed flesh. Body parts - lower backs, chests, abdomens - peek through holes, gaps, and splits woven into readymade silk and cotton t-shirts, robes, and shirts. Raw materials and standard clothes are transformed into pieces that follow normative fashion standards while calling them into question.
Chic point
İsrail Kontrol noktasi için Moda Tasarımı
Chic Point, “İsrail Kontrol noktasi için Moda Tasarımı” üzerine düşünen, hayal kuran ve sorgulayan yedi dakikalık bir videodur. Fonda ağır ritmik bir tempo eşliğinde, biçim ve içeriği ele alan tasarımları sergiliyin erkek modeller birbiri ardına geçmektedir. Fermuarlar, zig zag fileler, kukuletalar ve düğmeler sergilenen eti tektipleştiren temaları inşa etmektedir. Hazırgiyim ipek ve pamuklu tişört, etek ve gömleklerde açılmış delik, yarık, çatlaklardan beden parçaları –kalçalar, göğüs, karın- dikizlenmektedir. Hammadde ve standart giysiler, bir yandan normatif moda standartlarını takip ederken, bir yandan da aynı standartları sorgulamaktadır.
LAMIA JOREIGE
OBJECTS OF WARObjects of War – 2000
Video (68 minutes, color) and objects. French and Arabic language
Objects of War n*2 – 2003
Video (85 minutes, color) and objects. Arabic and English language
Objects of War is a series of testimonials on the Lebanese war.
Each person chose an ordinary, familiar or unusual object which serves as a starting point for his/her story.
These testimonials, while helping to create a collective memory, also show the impossibility of telling one "History" of this war. In fact only fragments of this History are related here, held as truth by those expressing them. Sincere and / or invented versions of an event that cannot be narrated. In - Objects of war - , the aim is not to reveal a truth but rather to gather, and confront many diverse versions and discourses on the subject.
In the continuity of Objects of War made in 2000, (which presents eleven persons), Objects of War n° 2 made in 2003, assembles the testimonials and discourses on the Lebanese war of seven persons. One difference being that, in Objects of War n°2, there is no editing. A limited speech time (up to 13 minutes) is proposed to those who participate, during which they are invited to freely speak using the chosen object as a starting point.
The work of collecting and assembling these stories continues.
Objects of War was shown in : 2005, Diyarbakir Arts Center, Turkey; L'Imagerie, Lannion, France; 2004 Cetinje Biennale V, Montenegro, Tanit gallery, Munich; 2003 Nicéphore Niépce museum, Chalon-sur-Saône; France, Havana biennale, Cuba, House of World Cultures, Berlin; Gallery of the Théâtre National de Bretagne, (Tnb) France; 2000 Zico House, Beirut, Nikki Marquardt Gallery, Paris
Objects of War n°2 - was shown in: 2005, Diyarbakir Arts Center, Turkey; 2004 Tanit gallery, Munich; 2003 Nicéphore Niépce museum (Chalon-sur-Saône).
SAVAŞ NESNELERİ
Savaş Nesneleri – 2000
Video yerleştirmesi (68 dakika, renkli) ve nesneler. Fransızca ve Arapça
Savaş Nesneleri no.2 - 2003
Video (85 dakika, renkli) ve nesneler. Arapça ve İngilizce
Savaş Nesneleri Lübnan savaşı üstüne bir dizi kanıt belgesidir.
Her kişi, kendi öyküsünü başlatan sıradan bilinen ya da sıradışı bir nesne seçer.
Bu kanıt belgeleri ortak belleği yaratmaya yardımcı olurken aynı zamanda bu savaşın tek bir “Tarih”inin anlatılamayacağını gösterir. Gerçekte, burada bu Tarih’in, onu anlatalnlar tarafından “hakikat” olarak bilinen parçaları ilişkilendirilmiştir. Anlatılması güç olayların içten ve /ya da uydurulmuş tanımlamaları. Savai Nesneleri’nde amaç hakikati açığa çıkarmak değil, daha çok konu üstüne farklı tanımlamalrı ve söylemleri toplamak ya da yüzleştirmektir.
2000’de yapılan (onbir kişinin sunumudur) Savaş Nesneleri’nin devamında 2003’deki Savaş Nesneleri no.2 yedi kişinin kanır belgelerini ve söylemlerini toplamaktadır. Bir fark olarak Savaş Nesneleri no.2 kurgulanmamıştır. Katılımcılara, seçtikleri nesneyi başlangıç noktası olarak kullanarak özgürce konuşmak üzere sınırlı bir konuşma zamanı verilmiştir (13 dakikaya kadar).
Bu öyküleri toplama ve birleştirme işi sürmektedir.
Savaş Nesneleri: 2005’de Diyabakır Sanat Merkezi, Türkiye; L'Imagerie, Lannion, Fransa’da; 2004’de Cetinje V Bienali, Montenegro’da; Tanit Galeri, Münih’de; 2003’de Nicéphore Niépce Müzesi’nde, Chalon-sur-Saône; Fransa’da; Havana Bienali, Küba’da; Haus Der Kulturen Der Welt, Berlin’de; Gallery of the Théâtre National de Bretagne, (Tnb) Fransa’da; 2000’nde Zico House, Beyrut’da; Nikki Marquardt Galeri, Paris’de gösterildi.
Savaş Nesneleri no.2: 2005’de Diyabakır Sanat Merkezi, Türkiye; 2004’de Tanit Gallery, Münih; 2003 Nicéphore Niépce Müzesi’nde (Chalon-sur-Saône) gösterildi.
Here and perhaps elsewhere
Here and perhaps elsewhere
Video documentary - 54 minutes, 2003
Written, directed and produced by Lamia Joreige
Co-produced by 03 productions
Editing: Michèle Tyan, Djinn house - Sound: Rana Eid, Carole Issa
During the Lebanese civil war, hundreds of people disappeared.
In most cases, the bodies were not found and the circumstances of their disappearance are not sure. Today, I travel along the demarcation line which used to divide East-Beirut and West-Beirut, asking the inhabitants I encounter, one same question: "Do you know of anyone who was kidnapped here during the war?"
Thus I try to trigger the process of memory and to reveal the multiplicity of existing discourses on the war and the immensity of this drama. As I cross town and discover places laden with history, I draw a personal map of this city.
Burada ve belki başka yerde
Belgesel Video - 54 dakika, 2003
Yazan ve Yöneten: Lamia Joreige
03 productions ortak yapımı
Editing: Michèle Tyan, Djinn house - Ses: Rana Eid, Carole Issa
Lübnan iç savaşı sırasında, yüzlerce insan kayboldu.
Birçoklarının bedenleri bulunamadı ve ortadan kaybolma nedenleri aydınlatılamadı. Bugün Doğu ve Batı Beyrut’u birbirinden ayıran sınır çizgisini geçerken, rastladığım insanlara tek bir soru yöneltiyorum: “Burada savaş sırasında kaçırılan birini tanıyor musunuz?”
Bu yolla bellek sürecini tetiklemeye ve savaşla ilgili varolan söylemlerin çeşitliliğini ve dramın büyüklüğünü ortaya çıkarmaya çalıştım. Köyü ve tarihle yükle o yerleri geçtikten sonra, bu şehrin kişisel bir haritasını çıkardım.
İpek Duben
What is a Turk? 2004
Installation and video
The project "What is a Turk?" is an attempt to crystallize and define some of the more extreme and persistent ideas about the Turks. It does not attempt to view representations in the grey areas. By pointing out mainly the negative I hope to bring to consciousness the dark and ugly judgements about the "other" which by way of 'confession' might help to eradicate such prejudice.
In the postcard series photos of friends, family and others are juxtaposed with comments quoted from Western texts. The period covered spans the whole of the 20th century. In the video Europeans, Americans, Australians, Russians living in Istanbul for varýious lengths of time are dicussing their responses to these comments. I chose to create an opposition between the image and text in order to initiate and provoke a gut response from the viewers. I also hoped that the Turks viewing this project will become more aware of their own limitaions in describing their "other".
